Beksiński inaczej. Wystawa grafik w Galerii Patio

Do 3 marca w Galerii Patio Suwalskiego Ośrodka Kultury można oglądać wyjątkowe prace Zdzisława Beksińskiego – artysty, którego twórczość wzbudza zainteresowanie krytyków i masowego odbiorcy. Odważnie korzystał z możliwości nowych technologii przy kreowaniu swoich wizji. Na wystawie prezentowane są prace z kolekcji Dariusza Matyjasa. Wśród nich kilka rzadkich grafik drukowanych na płótnie.

Galeria Patio, ul. Jana Pawła II 5

wstęp wolny | wystawa czynna do 3.03 | wernisaż wystawy odbył się 27 stycznia 2017 roku

Zdzisław Beksiński stworzył ponad 200 grafik komputerowych. Tym rozdziałem sztuki zainteresował się w połowie lat 90-tych XX wieku. „Tworzeniem grafik przy pomocy programów komputerowych wynikało z otwartości Zdzisława Beksińskiego na nowoczesną technikę, na nowe możliwości. To właśnie ciekawość techniki doprowadziła do powstania tych prac” – tłumaczył komputerowy etap w sztuce Beksińskiego dyrektor sanockiego Muzeum Historycznego i przyjaciel artysty Wiesław Banach.

Ten okres można podzielić na dwa okresy. Od 1995 do 1999 roku Beksiński przerabiał komputerowo fotografie. Później porzucił tę metodę i zaczął pracować na tablecie oraz przy pomocy skanera. Marzeniem Beksińskiego pozostawało tworzenie w technice 3D. „Sprzęt wtedy był jednak horrendalnie drogi i to m.in. uniemożliwiło mu pracę nad kompozycjami przestrzennymi” – mówił Banach.

„Wystawa grafik komputerowych Zdzisława Beksińskiego pochodząca z kolekcji Dariusza Matyjasa zawitała do Suwałk po raz pierwszy. Zimowy termin jej ekspozycji w Galerii Patio Suwalskiego Ośrodka Kultury zbiega się z obszerną retrospektywą artysty w Muzeum Okręgowym w Suwałkach. Początek roku 2017 dla miłośników sztuki Beksińskiego jest zatem wyjątkową okazją podziwiania dorobku tego artysty w naszym mieście w imponującej skali.

O wyjątkowości i niezwykłości sztuki Beksińskiego świadczy niesamowity klimat jego wizjonerskich obrazów. To świat często mrocznych, upiornych pejzaży i monstrualnych, zmutowanych postaci rodem z science-fiction. Wizji odrealnionych, pełnych surrealnych zestawień przedmiotów i osób, wielu znaczeń umykających naszemu logicznemu rozumowaniu. Grafika komputerowa była dla Beksińskiego narzędziem, ułatwiającym zapisywanie jego wizji, ale również formą pewnej przygody – poszukiwania nowych form wyrazu. Artysta korzystał z różnych mediów; był doskonałym malarzem, rysownikiem, fotografem, grafikiem. Umiejętnie komponował fotomontaże, pieczołowicie i bardzo cierpliwie opracowywał każdy detal dzieła, dzięki czemu jego wizje nabierały mocy oddziaływania na wyobraźnię odbiorcy. Warsztat malarski, fotograficzny i rysunkowy doprowadził do perfekcji, uzyskując niesamowitą, nadrealną głębię i przestrzeń w obrazach. Sztuka Beksińskiego przenosi nas w świat grozy i katastrofizmu, w nierealność, która poprzez precyzję i kunszt artysty staje się rzeczywistością.”

Andrzej Zujewicz, komisarz wystawy

Zdzisław Beksiński urodził się w 1929 roku. Zaczynał w Sanoku jako artysta-samouk. Ukończył Wydział Architektury Politechniki Krakowskiej, gdzie uzyskał dyplom w 1952 roku. Około 1956 roku zajął się fotografią artystyczną, później, w okresie 1958-1962, tworzył metalowe rzeźby i reliefy. W latach 1962-74 skupił się głównie na ekspresyjnych rysunkach o tematyce figuratywnej, wykonywanych początkowo piórkiem i tuszem, a później węglem i kredkami. Jednym z pierwszych wielkich krajowych sukcesów Beksińskiego była wystawa rysunków i malarstwa w warszawskiej galerii „Foksal”, w trakcie której zostały sprzedane wszystkie jego dzieła.

Kolejne wystawy malarstwa w latach 1967, 1970, 1972, 1977 i 1981, wzbudziły ogromne zainteresowanie odbiorców unikalną wyobraźnią i maestrią warsztatową, a Beksińskiemu zapewniły jedno z czołowych miejsc w kręgu artystów polskich. W kolejnych latach wystawiał obrazy i rzeźby nie tylko w Polsce, ale też w wielu krajach Europy m.in. we Francji, Niemczech, Belgii oraz w Stanach Zjednoczonych i Japonii. W 1999 roku dostał nagrodę od Europejskiego Stowarzyszenia SF.

Beksiński w latach 90-tych XX wieku zainteresował się możliwościami, które dawały nowe technologie. W latach 1999-2001 opracował techniką fotomontażu cyfrowego dużą ilość przedstawień. Miał świetne oko i potrafił uchwycić obiektywem nieprawdopodobne obrazy. Następnie przetwarzał je komputerowo, tworząc zaskakujące kompozycje. Warto zaznaczyć, że na grafikach przedstawiających twarze zawsze była twarz artysty, jego nieżyjącego syna oraz najbliższych osób.