Po co nam cynk?

Każdy człowiek do prawidłowego funkcjonowania potrzebuje mikro- i makroelementów. Do mikroelementów zaliczamy pierwiastki chemiczne o śladowej ilości w organizmie. Jednym z nich jest cynk. Pamiętać należy, że ciało ludzkie nie wytwarza i nie magazynuje cynku, dlatego stale należy go uzupełniać.

Cynk jest pierwiastkiem niezbędnym dla każdej komórki naszego organizmu. Wpływa on m.in. na utrzymanie prawidłowego stanu skóry, włosów i paznokci. Oddziałuje też na funkcjonowanie układu odpornościowego oraz na płodność i rozmnażanie. Odgrywa ważną rolę w tworzeniu spermy i ma wpływ na jej żywotność. Cynk odpowiada również za dobry stan kości i jest niezbędny do prawidłowego wzrostu. Przyczynia się także do utrzymania prawidłowego wzroku. Jest też konieczny do właściwego funkcjonowania niektórych hormonów, np. insuliny. Należy do antyoksydantów (unieszkodliwia wolne rodniki).

Na niedobór cynku w organizmie najbardziej narażone są osoby aktywne fizycznie, wegetarianie, ludzie starsi, jak również diabetycy, pacjenci z niewydolnością nerek i wątroby. Deficyt cynku zdarza się także stosunkowo często u mężczyzn w okresie reprodukcji. Zapotrzebowanie na ten mikroelement wzrasta również w ciąży i w okresie karmienia piersią.

Do objawów niedoboru cynku należy m.in. wypadanie włosów, łamliwość paznokci oraz zapalenia skórne. O zbyt małej ilości tego mikroelementu w organizmie świadczy również obniżona odporność. Osoby z deficytami cynku znacznie dłużej walczą z infekcjami i znacznie łatwiej na nie zapadają.

Konsekwencjami braku cynku są też trudności w gojeniu się ran, spowolniony wzrost, opóźnienie w dojrzewaniu płciowym, a nawet niepłodność. Niedostatek tego mikroelementu przyczynia się również do zaburzeń w adaptacji do ciemności, a u osób starszych – do choroby oczu, zwanej zwyrodnieniem plamki żółtej. Niedobór cynku może też prowadzić do zaburzeń smaku i węchu, ograniczenia sprawności ruchowej, a także do stanów depresyjnych.

Deficyt tego pierwiastka w ciąży spowodować może wystąpienie wad wrodzonych dziecka i niską wagę urodzeniową, poronienie oraz problemy związane z zachowaniem dziecka długo po jego narodzinach.

Źródłem cynku w naszej diecie są owoce morza (najwięcej tego pierwiastka znajduje się w ostrygach), pestki dyni i słonecznika, migdały, płatki owsiane oraz ryby. Pierwiastek ten znajduje się też w mięsie wołowym i wieprzowym, wątrobie, salami, tłustym serze typu ementaler i brie oraz jajkach. Bogata w cynk jest również biała fasola, kasza gryczana i czekolada.

Przyswajalność cynku wynosi 20%-40% i większa jest z pokarmów pochodzenia zwierzęcego. Wchłanianie tego mikroelementu zmniejsza nadmierne spożywanie produktów, które zawierają duże ilości kwasu foliowego, żelaza, miedzi lub wapnia. Przyswajanie cynku zwiększa natomiast obecność witaminy A i E. Najlepiej wchłaniany jest cynk pod postacią chelatu. Nie wchodzi on w interakcje z innymi pokarmami i farmaceutykami. Przykładem preparatu, w którym cynk występuje w postaci chelatu, wzbogaconego dodatkowo o witaminę A, jest Cynek+SR.