W październiku 2024 roku Liceum Ogólnokształcące im. Sz. Konarskiego w Sejnach będzie obchodzić jubileusz 80 – lecia funkcjonowania szkoły. Uroczystości odbędą się 18.10.2024,godz. 11.00.
Już teraz szkoła ma prośbę do swoich absolwentów:
- Zapraszamy na obchody jubileuszu 80 – lecia naszej szkoły. Z tej okazji mamy wielką prośbę do naszych absolwentów, aby podzielili się swoimi pamiątkami z czasu nauki w sejneńskim LO. Organizujemy wystawę i przygotowujemy publikację fotografii – wspomnień. Tych z Was, którzy chcieliby podzielić się zdjęciami z tego okresu, prosimy o przesłanie – najlepiej w formie elektronicznej na adres: zso.sejny@op.pl
Link do fanpage tego wydarzenia
https://www.facebook.com/events/849380767091990/?ref=newsfeed&locale=pl_PL
Historia Liceum Ogólnokształcącego im. Szymona Konarskiego w Sejnach
Początki funkcjonowania obecnego liceum ogólnokształcącego w Sejnach sięgają października 1944 r. Młodzież chętna uczęszczać do szkoły mogła zgłaszać się do pani Heleny Paszkiewiczowej w dniach od 5 do 10 października 1944 r. z odpowiednimi dokumentami.
Tworząca się szkoła (następczyni Gimnazjum i Liceum św. Kazimierza) była prywatna i na żadne dotacje państwowe nie mogła liczyć. Miejska Rada Narodowa też pieniędzy na ten cel nie mogła wyasygnować, więc na naukę w gimnazjum i liceum mogły sobie pozwolić dzieci lepiej sytuowanych rodziców, a w warunkach powojennych to nie była duża grupa. Kuratorium udzielało sukcesywnie koncesji, która umożliwiała otrzymanie dofinansowania dla pracujących w niej nauczycieli, a władze gmin dopłacały dowolne kwoty do remontów (w 1947 – 36 tys. zł z gminy Berżniki, Giby, Krasnopol i Krasnowo).
Rok szkolny 1944/1945 rozpoczął się 17 października. Dyrektorem szkoły została pani Józefa Heybowicz. Z racji funkcji przy współpracy z władzami miasta zorganizowała sześć oddziałów gimnazjum. Łącznie naukę rozpoczęło 112 uczniów przydzielonych do czterech klas na tym stopniu edukacji. Chętnych do kształcenia się na poziomie liceum ogólnokształcącego było 14 uczniów, wszyscy uczęszczali do klasy pierwszej. Dostrzegalne były spore różnice wiekowe (13-21 r. życia) w poszczególnych klasach, bowiem tylko część młodzieży korzystała z tajnego nauczania w okresie wojny.
Budynek „pod lasem” i pomieszczenia klasztorne
Przez miesiąc uczniowie uczęszczali do budynku szkolnego „pod lasem” przy ulicy Mickiewicza. Jednak brakowało tam miejsca, więc władze szkoły wydzierżawiły na cele szkolne od Kurii Biskupiej i proboszcza pomieszczenia klasztorne.
Wspólnym wysiłkiem nauczycieli, uczniów i ich rodziców klasy zostały wyposażone w stoły, ławki, taborety, gabloty i różnorodne ocalałe z czasów wojny pomoce naukowe i książki z biblioteki gimnazjalnej (przechowane przez ludzi dobrej woli).
Rodzice i dyrektorka szkoły starali się też zapewnić swoim podopiecznym dożywianie, wprawdzie bardzo skromne bo najczęściej chleb z masłem albo marmoladą oraz kawę z cukrem lub mlekiem. Problematyczna była też kwestia dużych odległości, jakie miała pokonywać młodzież ucząca się w liceum. Najczęściej drogę pokonywali pieszo lub wynajmowali pokój u prywatnych właścicieli. Miało upłynąć jeszcze wiele lat zanim uczniowie sejneńskiego liceum mogli zamieszkać w szkolnym internacie.
U Pietruszkiewiczów
Zmieniające się realia, zwłaszcza relacje państwo – Kościół, leżały u podłoża decyzji władz lokalnych i kuratorium o wydzierżawieniu domu prywatnego państwa Pietruszkiewiczów przy ulicy Zawadzkiego 1 (obecnie znajduje się tam Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa) i przeniesieniu tam z pomieszczeń poklasztornych wciąż niepaństwowej Szkoły Ogólnokształcącej Stopnia Licealnego.
Warunki lokalowe były zdecydowanie gorsze niż w klasztorze. Sam budynek szkolny nie był duży, ale do dyspozycji szkoły były dwa zabudowania gospodarcze, podwórze, ogród i studnia. Zanim młodzież mogła tam uczęszczać koniecznym było przeprowadzenie kapitalnego remontu. Miejska Rada Narodowa przydzieliła plac pod boisko szkolne (po byłym sądzie grodzkim w Sejnach). Miało też być wygospodarowane przy ulicy Św. Agaty miejsce pod ogród, niezbędny dla prowadzenia zajęć z biologii.
Rok 1950 –LO wpisane do rejestru szkół państwowych w Polsce
Cezurą w historii szkolnictwa średniego w powojennych Sejnach jest rok 1950, kiedy po wielokrotnych monitach, prośbach i wnioskach, istniejąca od 1944 roku szkoła średnia, pod nową nazwą Państwowa Szkoła Ogólnokształcąca Stopnia Licealnego Zarządzeniem Ministra Oświaty z dnia 15 kwietnia 1950 roku została
Mogli odetchnąć rodzice uczniów, mogli inaczej planować wydatki burmistrz i wójtowie okolicznych gmin. Koszt utrzymania szkoły w tej sytuacji przejęło na siebie państwo. Wszyscy, dla których oświata nie była balastem snuli plany rozwoju tej placówki, być może zbudowania nowego większego lokum nie tylko z przeznaczeniem na sale lekcyjne, ale i internat. Zdawało się to niezbędne, ponieważ liczba uczniów sukcesywnie rosła (w roku 1948-109, w kolejnym-130, a w 1950-190 osób) a użytkowany murowany jednokondygnacyjny budynek nie był w stanie wszystkich pomieścić. Szkoła dysponowała przecież tylko sześcioma, później siedmioma izbach lekcyjnymi przechodnimi, bo brakowało korytarzy i trzema pokoikami administracyjnymi. Przy ówczesnej liczbie uczącej się młodzieży, brakowało ławek i krzeseł dla uczniów jednej klasy.
Przez pięć lat toczyły się dyskusje, wymieniano się argumentami, podczas wszystkich kontroli z Kuratorium podnoszono konieczność pozyskania nowego i większego lokum dla Szkoły. Wreszcie w 1954 roku ujęto w projekcie planu inwestycyjnego województwa na rok 1956/1957 budowę piętnastoizbowej szkoły (na 600 uczniów).
W budynku pokoszarowym
Rok szkolny 1957/1958 dla szkolnictwa sejneńskiego był momentem długo oczekiwanym. Uczniowie Liceum mogli zasiąść w przestronnych salach lekcyjnych, grać w piłkę w sali gimnastycznej i zamieszkać w internacie. Władze województwa białostockiego przeforsowały przeznaczenie dużego, powstałego jeszcze przed wojną, budynku pokoszarowego (opuszczonego przez Wojska Ochrony Pogranicza) na cele Szkoły Podstawowej i Szkoły Ogólnokształcącej Stopnia Licealnego.
Zarządzeniem Ministra Oświaty z dnia 13 sierpnia 1957 roku powstała Szkoła Podstawowa i Liceum Ogólnokształcące w Sejnach. Obie mieściły się w rewindykowanym na rzecz Wydziału Oświaty dwupiętrowym budynku na wzgórzu obok tuż obok trasy Sejny-Suwałki. Miały z tego płynąć same korzyści. Dzieci chodzące do szkoły podstawowej mogły od tej pory uczyć się na jedną zmianę, a uczniowie przepełnionej szkoły średniej zlokalizowanej dotąd w kamienicy prywatnej bez udogodnień korzystać z przestronnych klas, z sali gimnastycznej i zamieszkać w internacie. Jednocześnie Prezydium WRN zleciło Wydziałowi Oświaty „przygotowanie kadry nauczycielskiej, pomocy naukowych oraz zapewnienie odpowiednich sum na potrzeby szkoły jedenastoletniej”. Dotychczas liceum sejneńskie było uważane za szkołę nieekonomiczną i trudną do obsadzenia przez nauczycieli specjalistów. Zakładano, że zatrudnienie odpowiednio wykwalifikowanej kadry pedagogicznej, dokształcanie nauczycieli już pracujących, utworzenie wyspecjalizowanych zespołów przedmiotowych przyczyni się do podniesienia wyników nauczania. Większa liczba młodzieży, oddziałów oraz zapewnienie wychowawców w internacie miały też sprzyjać wychowaniu młodzieży w nowym duchu.
Zmiana miejsca wiązała się z większą liczbą izb lekcyjnych, a to wymagało większej liczby ławek i krzeseł. Brakowało ich przynajmniej do dwóch klas. Lepiej wyglądało wyposażenie w meble nowopowstałego internatu (szafki i łóżka piętrowe). Przeznaczone na ten cel pomieszczenia były miejscem zamieszkania dla 52 uczniów (30 chłopców i 22 dziewcząt).
Żywność na bieżące potrzeby internatu, jak zapisał ówczesny wizytator, była wystarczająca, natomiast trwały przygotowania zapasów na zimę. Funkcjonowało to jak dom rodzinny, gdzie jesienią gospodyni troszczyła się o zapełnienie spiżarni w smakołyki, niezastąpione zimową porą, zwłaszcza w tamtych czasach ciągłych braków i niedoborów na rynku. Opiekę wychowawczą w internacie objęło troje nauczycieli-wychowawców.
Znacznie lepiej niż w latach ubiegłych przedstawiała się sprawa zaopatrzenia szkoły w pomoce naukowe. Istniały pracownie: fizyczna, biologiczno-chemiczna, przysposobienia wojskowego dobrze, względnie dostatecznie wyposażone w sprzęt. Domyślać się należy, że nie było to jakąś ekstrawagancją dydaktyczną raczej należy sądzić, że stan uległ poprawie i ocenić jako dostateczny. Dodatkowo był zorganizowany mały gabinecik fotograficzny. Klasy, gdzie odbywały się lekcje historii i geografii były dostatecznie wyposażone w mapy.
W nowo urządzającej się szkole znalazło się odpowiednio duże miejsce na bibliotekę szkolną. Konieczne były nowe regały, bo i książek przybywało. Na początku roku szkolnego 1957/1958 w biblioteka liczyła 5060 tomów i informowano o zamówieniu ok. 70 tomów – książek potrzebnych dla uczniów klas podstawowych.
Hodowano trzodę chlewną i krowy, uprawiano zboże,warzywa
Dzięki wsparciu władz powiatowych, które corocznie przeznaczały niewielkie fundusze można było częściowo ogrodzić rozległą posesję, naprawić budynki gospodarcze niezbędne by hodować trzodę chlewną (w sierpniu 1960 roku – 18 sztuk) i krowę.
Wokół szkoły młodzież zasadziła drzewa i krzewy. Prezydium PRN przydzieliło na potrzeby internatu 3,5 ha ziemi, na której uprawiano zboża, ziemniaki i warzywa. Służyło to bezpośrednio zaopatrzeniu w żywność stołówki szkolnej. W planach było zbudowanie nowej odpowiedniej do potrzeb chlewni.
Czynem społecznym
Rok 1962 i początek 1963 były dla mieszkańców Sejn i okolicznych wsi czasem przygotowań do obchodów 400-lecia istnienia miasta Sejny. Był to okres czynów społecznych i realizacji ważnych dla Sejneńszczyzny planów inwestycyjnych. Młodzież i nauczyciele Szkoły Podstawowej i Liceum Ogólnokształcącego także zostali włączeni do zadań jubileuszowych. Plan opracowany przez komitet obchodów przewidywał: „W ramach zobowiązań młodzieży szkolnej zostanie założony zieleniec wraz z lokalizacją Muszli przy Liceum Ogólnokształcącym w Sejnach kosztem 50 tyś. zł […]. Z tego zakresu rzeczowego młodzież szkolna wykona prace ziemne niwelacji terenu, zadrzewienia itp.”. Uczniowie ramach 881 dniówek nie tylko założyli park, posadzili kwiaty, ale też pomagali przy budowie stadionu obok szkoły. Dodatkowo, by pozyskać pieniądze na rzecz budowy Domu Kultury w Sejnach zbierali makulaturę i sadzili las.
Nadanie imienia
Jubileusz 400-lecia Sejn stał się też impulsem do nadania Liceum Ogólnokształcącemu patrona. Został nim Szymon Konarski, który w 1817 r. został uczniem Szkoły Wydziałowej w Sejnach.
Podczas powstania listopadowego brał udział m.in. w bitwach pod Wawrem, Grochowem, walczył na Litwie pod dowództwem Dezyderego Chłapowskiego. Po jego klęsce został internowany, a następnie jako emigrant znalazł się we Francji i Szwajcarii. Jako emisariusz wrócił na ziemie polskie, założył konspiracyjne ugrupowanie Stowarzyszenie Ludu Polskiego, ale w 1838 r. został aresztowany w Wilnie i po długim procesie skazany na karę śmierci. Wyrok wykonano 27 lutego 1839 r.
13 września 1963 roku Liceum Ogólnokształcące w Sejnach otrzymało imię Szymona Konarskiego. Ten romantyczny bohater, w czasach PRL-u uznawany za rewolucjonistę, stał się patronem sejneńskiego liceum.
Boisko, stadion
Przeprowadzka szkoły do nowego obiektu w 1957 to przede wszystkim lepsze warunki lokalowe. Nareszcie uczniowie mogli biegać, grać i ćwiczyć w sali gimnastycznej z prawdziwego zdarzenia. Należało oczywiście doprowadzić jej wnętrze do należytego stanu, więc ułożono nowy parkiet i odnowiono ściany. Powierzchnia sali była równa wymiarom boiska do gry w siatkówkę. Obok szkoły w 1958 roku urządzono za kwotę 60 tyś. zł pozyskanych od Wojewódzkiego Wydziału Zdrowia boisko szkolne. Uczniowie dysponowali skocznią wzwyż i skocznią w dal. Władze miasta najwyraźniej uznały, że teren w pobliżu szkoły będzie najlepszym miejscem pod budowę stadionu miejskiego i do 1963 roku zaplanowały oddanie tego obiektu do użytku. Niektóre z prac fizycznych, jak plantowanie terenu przy budowie, wykonywali uczniowie Liceum. Rosnące w kolejnych latach zainteresowanie sportem oraz liczne sukcesy uczniów Liceum w tej dziedzinie zmotywowały władze województwa suwalskiego do podjęcia się budowy nowej Sali gimnastycznej. Niestety, uczniowie weszli do nowej, przestronnej sali dopiero w roku 1980. Urządzanie jej i kupowanie potrzebnego sprzętu trwało wiele lat.
Gabinet lekarski
W roku szkolnym 1959/1960 po raz pierwszy młodzież mogła korzystać z gabinetu dentystyczno-lekarskiego. Lekarze dentyści oraz higienistki mieli wyznaczone dni aby dokonać koniecznych szczepień, sprawdzić czystość, zbadać wzrok itp. Młodzież Liceum mogła liczyć na obecność lekarza w szkole tylko podczas obowiązkowych badań. Przez wiele lat taką opiekę medyczną nad młodzieżą sprawowała doktor Elżbieta Ostrowska. Na co dzień uczniowie mogli liczyć na pomoc pielęgniarki.
W czasie transformacji ustrojowej
Transformacja ustrojowa w Polsce stworzyła zupełnie nowy typ szkoły. Wyznaczyła jej inne zadania. Także postęp technologiczny i komunikacyjny wymusił zmianę form pracy nauczycieli i uczniów, umożliwiając podniesienie efektywności uczenia się. Społeczeństwo informatyczne potrzebuje szkoły-laboratorium, w której kształcona jest umiejętność pracy w grupie, umiejętność zdobywania informacji i działania.
Po 1991 roku nauka w liceum odbywała się z podziałem na klasy o określonych profilach. Do 2002 roku w Liceum Ogólnokształcącym im. Szymona Konarskiego w Sejnach były to: matematyczno-fizyczny (potem informatyczny), biologiczno-chemiczny, językowy i ogólny.
W roku szkolnym 2010/2011 utworzona została klasa mundurowa. W każdej z nich realizowany jest zestaw wszystkich przedmiotów obowiązkowych, wybrane na poziomie rozszerzonym oraz typowe wojskowe, jak elementy prawa czy elementy wiedzy wojskowej. Dodatkowo młodzież przechodzi musztrę i naukę sztuk walki.
W 2000 roku dyrekcja szkoły w porozumieniu z organem prowadzącym szkołę – starostwem sejneńskim, utworzyła Zespół Szkół Ogólnokształcących.
Źródło: ZSO Sejny
