Choć do Suwałk zawitała zima, trwają właśnie ostatnie prace przy budowie parkingów i uliczki odchodzącej od ul. Mickiewicza w głąb terenu za stacją pogotowia. To pierwszy etap powstawania tzw. bulwarów nad Czarną Hańczą.
Ratusz chce najpierw uporządkować ten teren oraz zająć się drogami i dojazdem. Kosztem 1,75 mln zł od ulicy Mickiewicza, między halą sportowa I LO a stacją pogotowia ratunkowego, kończy się budowa nowej pokrytej betonową kostką ulicy wraz z parkingami i oświetleniem. Na wysokości Muzeum Marii Konopnickiej droga została połączona z nowym chodnikiem oraz asfaltową ścieżką, która wiedzie od Kościuszki. Stopniowo będą zagospodarowywane tereny nad samą rzeką.
Jedną z atrakcji ma być odrestaurowany budynek starej łaźni, w którym znajdzie się zaplecze gastronomiczno-wystawiennicze bulwarów. Obecnie obiekt znajduje się w opłakanym stanie: zapadnięty dach, popękane ściany, brak okien i drzwi. Ruina przez lata była plądrowana przez wandali i bezdomnych. Początkowo planowano ją rozebrać, jednak radni na początku tego roku zadecydowali o odrestaurowaniu kamienicy.
Jaka jest historia tego budynku? Na początku XX wieku w Suwałkach działały trzy łaźnie. Największą murowaną łaźnię na zapleczu ul. Kościuszki wybudowano w latach 30. Wtedy to ona przejęła całą klientelę. W czasach gdy łazienki w domach nie były powszechne był to dochodowy biznes.
Po wojnie zarząd miasta postanowił wydzierżawić obiekt od prywatnego właściciela i wznowić tam działalność łaźni miejskiej. Obiekt wyremontowano i otwarto w kwietniu 1945 roku. Wedle decyzji włodarzy miasta łaźnia miała być czynna przez 5 dni w tygodniu: we wtorki i środy dla dzieci, czwartki dla kobiet oraz piątki i soboty dla mężczyzn. Nie obeszło się jednak bez perturbacji. Okazało się, że tuż po remoncie głównymi użytkownikami łaźni byli stacjonujący w Suwałkach radzieccy żołnierze. Suwalczanie korzystali z niej tylko jeden dzień w tygodniu.
Stała się nierentowna w latach 70., gdy standard życia suwalczan się podniósł, a łazienki w mieszkaniach zaczęły być powszechne. Dwukrotnie przeprowadzano generalny remont obiektu (w 1956 roku i na przełomie lat 60. i 70.) co umożliwiło podniesienie poziomu usług ale nie uchroniło to łaźni od jej ostatecznej likwidacji.
Łaźnia działała przez ponad 50 lat od jej wybudowania. Decyzję o jej zamknięciu podjęto w lutym 1988 roku. Później obiekt był jeszcze częściowo wykorzystywany jako stolarnia aż zaczął popadać w ruinę. Jaka przyszłość czeka więc historyczny budynek?
Według planów, budynek ma zostać kompletnie przebudowany i dostosowany do nowoczesnego otoczenia bulwarów z równoczesnym poszanowaniem jego historycznego charakteru. W tym celu oprócz istniejącej zabytkowej cegły w dużej mierze wykorzystane w modernizacji obiektu zostanie także szkło i stal.
Budynek zostanie też znacznie rozbudowany, będzie miał blisko dwukrotnie większą powierzchnię. Nad odrestaurowanymi starymi murami łaźni znajdą się liczne przeszklenia z głównym wejściem bramnym na czele. Jeśli pozwolą na to środki – wieczorami ma być efektownie podświetlany.
A co w środku? Według wstępnych planów swoje wystawy miało tam prezentować sąsiadujące z budynkiem muzeum im. Marii Konopnickiej. Zaplanowana przestrzeń wystawiennicza w obiekcie to ponad 250 metrów kwadratowych. Budynek będzie pełnił też zaplecze bulwarów: będzie bar, toalety i pomieszczenia magazynowe. W obiekcie znajdzie się również pomieszczenie, które można będzie można zagospodarować na wypożyczalnię rowerów, a na piętrze – sala edukacyjna.
Otwarte pozostaje jednak pytanie jak szybko ruina znów zyska drugą młodość. Stanie się to gdy samorządowi uda się pozyskać pieniądze. Władze miasta szukają źródeł sfinansowania inwestycji w Regionalnym Programie Operacyjnym i programach transgranicznych, które pozwoliłby na jej realizację w ciągu najbliższych dwóch-trzech lat. Koszt inwestycji szacuje się na ponad pięć milionów złotych.
(pkr)
[19.08.2016] Bulwary nad Czarną Hańczą. Najpierw nowa ulica [zdjęcia]
[09.04.2016] Bulwary nad Czarną Hańczą. Do łaźni na piwo za dwa-trzy lata [zdjęcia]
