Projekt „Cyfrowa rekonstrukcja i digitalizacja polskich filmów(..)”i realizowany w latach 2017-2020 przez Polski Instytut Sztuki Filmowej wspólnie z Wytwórnią Filmów Dokumentalnych i Fabularnych oraz Studiem Filmów Rysunkowych w Bielsku Białej to wyjątkowa propozycja dla polskich kinomanów.
Przewiduje digitalizację i cyfrową rekonstrukcję około 160 fabularnych produkcji pełnometrażowych, a także 10 000 minut filmów animowanych, seriali animowanych i krótkometrażowych filmów fabularnych i dokumentalnych oraz 3000 wydań Polskiej Kroniki Filmowej. Projekt w dużej części jest finansowany z funduszy Unii Europejskiej z Programu Operacyjnego Polska Cyfrowa, a jego wartość całkowita wynosi blisko 110 milionów złotych.
W ramach Projektu rusza kampania promocyjna pod nazwą 35mmFILM. Taśma filmowa 35 mm to najczęściej używany format światłoczułego materiału filmowego wykorzystywanego w kinematografii od końca XIX wieku do dziś w prawie niezmienionej formie. Co ważne, filmy zdigitalizowane i zrekonstruowane w ramach projektu zostaną ponownie przeniesione na taśmę filmową 35 mm. Od jesieni 2020 r. pod adresem www.35mmfilm.pl zostanie uruchomiona platforma streamingowa, na której będą dostępne dla widzów filmy fabularne, dokumentalne, animowane oraz kroniki filmowe w nowej, zrekonstruowanej wersji. W ramach kampanii promocyjnej na Facebooku prowadzony jest profil „35mmFILM”, na którym będzie można obejrzeć fragmenty zrekonstruowanych filmów i kronik filmowych, wywiady z twórcami oraz materiały wideo z wydarzeń organizowanych w ramach projektu.
Projekt „Cyfrowa rekonstrukcja i digitalizacja polskich filmów” uwzględnia renowację m.in. dzieł Andrzeja Munka, Wojciecha J. Hasa, Stanisława Różewicza, Krzysztofa Zanussiego, Waleriana Borowczyka, Jana Lenicy czy Jerzego Kaliny. Na terenie Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych w Warszawie, w ramach Projektu powstaje Centrum Dystrybucji Filmów, najnowocześniejszego centrum dystrybucji cyfrowych wersji polskich filmów fabularnych, dokumentalnych, animowanych oraz Wydań Polskiej Kroniki Filmowej. Mieszczący je budynek przeszedł gruntowną modernizację dostosowującą go do wymagań technologii XXI wieku. Wkrótce rozpocznie się wyposażanie Centrum w platformę transkodującą, magazyn danych dla produkcji, infrastrukturę sieciową, platformę serwerową oraz bibliotekę taśmową do przechowywania materiałów dystrybucyjnych.
„Polskie filmy drugiej połowy XX wieku były tworzone przez fenomenalnych twórców – reżyserów, scenarzystów oraz operatorów wspieranych przez wspaniałe ekipy i wytwórnie. Występowali w nich wyjątkowi aktorzy, tworzący pamiętane po dziś dzień kreacje. To były dzieła, które ukształtowały całe pokolenia artystów, nie tylko z Polski” powiedział Radosław Śmigulski, dyrektor Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej. „Niestety, produkcje borykały się zarówno z niedoborami taśmy filmowej, zawodzącym sprzętem, jak i realiami komunizmu. Bardzo często oryginalne negatywy obrazu, wbrew zaleceniom technologicznym, były używane do produkcji kopii dystrybucyjnych powodując zniszczenie jedynego źródła obrazu filmu. Teraz, dzięki technologii i talentom młodych, polskich specjalistów, będziemy oglądać te filmy w pełnej krasie, zgodnie z wizją ich twórców, popartą nowymi narzędziami cyfrowej kreacji, niedostępnymi w czasach, kiedy filmy te powstawały. To ważny projekt dla promocji dziedzictwa polskiej kultury i polskiej sztuki filmowej” dodał Śmigulski.
Zadaniem osób pracujących przy Projekcie, odpowiedzialnych za skanowanie i rekonstrukcję filmów, jest przywrócenie wizji ich autorów. Z tego powodu filmy czarno-białe nie będą koloryzowane. Zostaną natomiast usunięte rysy, skazy czy prześwietlenia. Poprawiony będzie również dźwięk – dialogi, postsynchrony, efekty oraz muzyka. W procesie restaurowania filmów bardzo często biorą udział ich twórcy, którzy nadzorują, żeby w trakcie prac utrzymać ich zamysł artystyczny.
